#1 Wiedeń, Austria

Dzisiaj początek opowieści o Wiedniu, a w niej dużo o Ksioncu, o którym już kiedyś tutaj wspominałam. Poznaliśmy się ponad rok temu na koncercie jego zespołu i podczas warsztatów muzycznych wpadliśmy na pomysł wspólnie ruszyć w trasę. Przypominam, że wyprawa ta miała miejsce w dniach 1.09.2013 - 5.09.13. Swoją przygodę z Wiedniem zaczęłam od przyjazdu do Łodzi, skąd startowaliśmy już razem. Dostałam się tam PolskimBusem, z którego korzystam bardzo często, kiedy akurat nie autostopuję (szczerze polecam rezerwować z dużym wyprzedzeniem, bilety za grosze). Zabalowaliśmy troszkę na koncercie, w między czasie robiąc jeszcze ostatnie zakupy. Nazajutrz rano zaskoczył nas deszcz. Przez głowę przebiegła mi myśl, żeby się wycofać ale... Nie, nie wolno się poddawać. Założyłam przeciwdeszczowy pokrowiec na plecak, kaptur na głowę i byłam gotowa udać się na drogę wylotową.

Była godzina 7, stanęliśmy tuż przy instytucie "Centrum Zdrowia Matki Polki" licząc na litość kierowców.

Padać przestało, jednak szczęście nam nie dopisywało. Dopiero po dwóch godzinach zatrzymał się kierowca. Niestety, nasz entuzjazm został ostudzony wiadomością, że przemieścimy się tylko 30 kilometrów. No cóż, dobre i to. Z początku byliśmy trochę zawiedzeni obrotem spraw, jednak mimo wszystko, od tamtej pory wszystko zaczęło iść jak z płatka. Kilka minut później, zaraz po napisaniu tabliczki i zrobieniu pamiątkowego zdjęcia złapaliśmy stopa do samych Katowic. Przez niecałe 200 km staraliśmy się okazywać jakiekolwiek zainteresowanie tematem polityki, w którym nasz kierowca był mistrzem. Troszkę znudzeni wysiedliśmy praktycznie na samym środku drogi ekspresowej. Ksioncu przymierzał się już do zrobienia pamiątkowej fotki, a ja bez entuzjazmu machnęłam ręką na przejeżdżający obok nas busik. Ku mojemu zdziwieniu, zatrzymał się, a my szybko wskoczyliśmy na jego pokład. Tym sposobem dotarliśmy aż do Cieszyna- granicy polsko-czeskiej. Tak spędziliśmy około 2 godziny.

Najpierw posililiśmy się, potem zaczęliśmy pytać kierowców o podwózkę. Niestety, na marne. Jeden jechał "tylko kilka kilometrów", a jeszcze inny po prostu "w przeciwną stronę". Postanowiliśmy wziąć sprawy w swoje ręce i przekroczyć granicę pieszo. Po drodze spotkaliśmy autostopowiczów kierujących się do Pragi i po krótkiej wymianie zdań rozeszliśmy się każdy w swoją stronę. Dość niepewnie mijaliśmy celników, bo ich miny nie wróżyły niczego dobrego, jednak wszystko poszło po naszej myśli. Znaleźliśmy się w Czechach. Naszym oczom nie umknęło nawet miejsce na nocleg w razie niepowodzenia. Cały czas mieliśmy jednak nadzieję, że nie będziemy musieli wdrażać w życie planu B. Przekroczyliśmy ulicę w miejscu nieprzepisowym i zaczęliśmy łapać osobówki. Nie minęły nawet 2 minuty, jak zatrzymał się Polak. Do Brna? Do Brna. Wsiadamy! Jak się okazało podczas rozmowy nasz kierowca jechał znacznie dalej, bo aż do samego Wiednia! Tym o to sposobem dotarliśmy do celu naszej podróży. Szczęśliwi i uśmiechnięci zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcia. Euforia trwała do momentu, w którym zorientowaliśmy się, że nie mamy pojęcia w którą stronę powinniśmy iść. Szybki telefon do naszego hosta Christophera, kilka pytań do przechodniów i już, zostaliśmy przywitani radosnym "You've made it!".

Wyświetl większą mapę

Przepraszam bardzo za długą nieobecność. Złożyło się na na nią wiele czynników i mam nadzieję, że mi wybaczycie :) Obiecuję poprawę. Chciałam przy okazji się pochwalić wygraną w konkursie na blogu LifeGoodMorning, za którą serdecznie dziękuję!