#7 Noc przy dystrybutorach

Po przekroczeniu granicy szliśmy przed siebie jeszcze przez kilka kilometrów. Dotarliśmy do pierwszego zjazdu zmęczeni upałem, drogą, ciężarem i w dodatku bardzo głodni. Nie łapaliśmy żadnego samochodu, bo stwierdziliśmy, że i tak się tutaj nikt nie zatrzyma, jednak po chwili, ku naszemu zdziwieniu, hiszpańskie małżeństwo zaoferowało się podwieźć nas do najbliższej stacji benzynowej. Dobre i to. Pan okazał się wielką gadułą, a jego małżonka była przewodnikiem wycieczek, więc dodatkowo dowiedzieliśmy się co warto zwiedzić. Dochodziła godzina 17 kiedy mogliśmy w końcu się posilić i chwilę odpocząć. Usiedliśmy na krawężniku tuż przed budynkiem z hiszpańskimi muffinkami w ręku i obserwowaliśmy dystrybutory. Wtedy mieliśmy ambicje dojechać nawet do Granady, albo i dalej. Zaczepialiśmy niemalże wszystkich kierowców, jednak mieliśmy pecha. Ta stacja była jedną z najtańszych w okolicy i przyjeżdżali tam tankować nawet portugalscy kierowcy. Większość z nich zawracała do Portugalii, dlatego też nie interesowały nas auta z literką "P" na tablicy rejestracyjnej. Po ponad godzinie zgodziła się nas zabrać młoda dziewczyna, jadąca do jakiejś wioski położonej niedaleko miejscowości Huelva. Potrafiła rozmawiać po angielsku, co było stosunkowo rzadko spotykane w tych stronach, jednak było jedno ale. Dziewczyna mówiła z takim akcentem, że musiałam prosić ją każdorazowo o powtórzenie zdania (nawet czasami trzykrotnie). Poczęstowała mnie super słodkim sokiem/napojem... Cokolwiek to było, smakowało.

Kolejna stacja benzynowa i kolejne polowanie. Po na prawdę dużej liczbie odmów, trochę sfrustrowani i rozczarowani podchodziliśmy do kolejnej osoby. Szybka wymiana zdań, udało się! Zabrał nas Marokańczyk mieszkający w Sevilli. Miejsce jego pochodzenia nie jest mi obce, więc szybko złapaliśmy wspólny temat. Chłopak oznajmił, że angielskiego nauczył się tylko słuchając piosenek w tym języku, ale nie chcieliśmy mu uwierzyć. Mówił na prawdę dobrze, lepiej niż nie jedna osoba po kursie. Przy okazji, pozdrawiam go serdecznie, bo do dzisiaj mamy całkiem dobry kontakt (: Jak widać, takie podróże bardzo poszerzają grono znajomych. Ale wróćmy do tematu. Wysadził nas około 40 kilometrów przed Sevillą, ponieważ nie chcieliśmy wjeżdżać do miasta.

Jak wiadomo, z centrum ciężko się wydostać, a jeszcze dzisiaj chcieliśmy znaleźć się na trasie do Granady. To nie był zbyt dobry pomysł. Utknęliśmy. Była godzina 19, wieczór zbliżał się nieubłaganie, a na stacji benzynowej panowały pustki. W pobliżu znajdowała się nieduża restauracja, jednak kiedy przekroczyliśmy próg i zobaczyliśmy ceny, od razu się wycofaliśmy. Kupiliśmy zwykłą bagietkę, wgramoliliśmy się na zjeżdżalnię dla dzieci. To było nasze miejsce na posilanie się. Na stacji pracowała przemiła pani, która natychmiast zainteresowała się naszym losem. Mówiła tylko po hiszpańsku, ale była to kolejna okazja do podszkolenia języka. Widząc naszą determinację w dostaniu się gdzieś dalej na wschód napisała nam nawet kartki z nazwami miejscowości. Jednak wszystko na marne. Zapowiadało się na noc na stacji benzynowej. Pogodzeni z tym faktem rozbiliśmy namiot i dosyć szybko położyliśmy się spać. W nocy obawialiśmy się dzikiej zwierzyny, jednak nic nie niepokoiło naszego spokoju. Nazajutrz ja znów zerwałam się na nogi wczesnym rankiem, zjadłam coś, co ciężko było nazwać śniadaniem i poszłam się wykąpać. Na niektórych wypasionych stacjach benzynowych jest prysznic (czasami nawet za darmo) jednak ta się do nich nie zaliczała. No cóż, trzeba było sobie jakoś radzić. Rano czekałam jeszcze trochę czasu na Kolesia i mogliśmy ruszać. Po chwili "polowania" starszy pan zaoferował nam podwózkę do Sevilli. Jeszcze nie wiedzieliśmy, że po wylądowaniu w tym mieście całkowicie zmienimy swoje plany.

Wyświetl większą mapę

Z tej części podróży mam zadziwiająco mało zdjęć. Większość czasu spędziliśmy na rozmowie z kierowcami niż na dokumentowaniu tego. W tym tygodniu zaszło małe opóźnienie, za które bardzo przepraszam, jednak chyba zapadam w sen zimowy (a w zasadzie jesienny). Nie służą mi te pory roku ani trochę. Tak bardzo chcę powrócić do mojej przesiąkniętej słońcem Portugalii. Następny post pojawi się szybciej, w dodatku zasypię Was zdjęciami z cudownej Hiszpanii, wypatrujcie! (:

PS. Pozdrowienia dla Wojtka (:

CZĘŚĆ 8: